(270) Co z wynikami badań, czyli los pacjenta w Norwegii

Jesli fastlege (lekarz pierwszego kontaktu) lub specjalista skieruje cię na badanie, to nie licz na to, że wynik tego badania otrzymasz do ręki. Tutaj funkcjonuje to tak, że rezultaty przesyłana są do lekarza kierującego. Jeśli lekarz po zapoznaniu się z wynikami uzna, że sprawa jest pilna, czyli coś jest nie tak, jak być powinno, to zaprosi cię na wizytę listem lub telefonicznie. Jeśli wyniki są w opinii lekarza dobre, to powiadomi cię listem lub sms-em, że wszystko jest ok.
Albo nie powiadomi wcale... I wtedy zmagasz się z niepewnością, czy na pewno wszystko jest w porządku, czy oby ktoś o tobie nie zapomniał.
Troche tęsknię za samodzielnym odbieraniem wyników. Bo nie ma ludzi, w tym lekarzy, nieomylnych.

Być może w innych częściach Norwegii funkcjonuje to inaczej, Jesli tak, dajcie, proszę, znać.

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(269) Godøya

Z okien widzimy między innymi wyspę Godøya. Wyspę tę łączą z resztą gminy dwa tunele. Wkrótce rozpocznie się ich remont. Na ten czas uruchomiona będzie przeprawa promowa, Jeśli będziemy chcieli wybrać się na plażę w Alnes, trzeba będzie przeprawić się promem. Liczni turyści cruiserów, które zatrzymują się w Ålesund też będą musieli do wyspy dopłynąć promem. Moje koleżanki z pracy z jednej strony cieszą się na pięknie wyremontowane tunele, a z drugiej ubolewają, bo wiadomo, jak to z promem bywa. Wiatr mocniej powieje i prom odwołany. Mamy nadzieję, że remont potrwa krótko.
Zatem niedługo będziemy wypatrywać białej sylwetki promu sunącej między naszymi wyspami.


***

Cały weekend w domu. Sił brakło na długie spacery, za to było wylegiwanie się na tarasie. Przed nami ostatni tydzień października. I ponoć ostatnie dwa bezdeszczowe dni. Potem chmury, deszcz i wiatr. Dopiero tu w Norwegii zrozumiałam, jakim dobrodziejstwem jest słońce. Dobrze, że choć za oceanem słonecznie. Buzie do słońca, Kochani!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(268) Jabłka, jabłuszka

W Polsce lato zaczynało sie od papierówek. A potem słodkie malinówki, kwaśnawe kosztele, żółte renety i goldeny. Jak tato stawiał w chłodnej sypialni skrzynkę malinówek, to pachniało na cały dom. I tornister jabłkiem pachniał. I czasem rękawiczka, do której się jabłko włożyło, by się w drodze do szkoły nie obiło. Ach polskie jabłka, malinowy smak dzieciństwa!
Pamiętam, jak Renifer po raz pierwszy opowiedział mi o norweskich jabłkach, a było to z dziesięć lat temu, a może i dawniej, to trochę się zdziwiłam. Czyżby jakieś jabłka mogły dorównać polskim? A kilka lat później sama się przekonałam, że owszem, jabłka z krainy fiordów są nie tylko dobre, one są wyśmienite! Problem w tym, że sezon na nie jest krótki, bo trwa od września do grudnia. A niektóre gatunki, jak na przykład discsovery, są dostępne tylko przez dwa miesiące.
Ale nie narzekam, bo moimi faworytami są jabłka gravenstein, a te można kupować aż do grudnia.

A jak się kupi gravenstain, które rosły w Hardanger, to to dopiero jest rarytas!



Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(267) Wrzosy

We wrześniu rozpoczął się sezon polowania na jelenie. Mąż koleżanki jest myśliwym, a jej kilkuletni syn wie, jakie hobby ma tata. Mały dowiedział się, że jelenie odżywiają się między innymi wrzosem. No to wyharatał z ogródka przydomowego cały wrzos i przetransportował go na skraj pobliskiego lasu. I czekał na jelenia. Koleżanka, gdy zobaczyła przeorany ogródek nie wiedziała, czy się złościć, czy chwalić małego za pomysłowość.
A ja, ilekroć patrzę na wrzos, wspominam nasze z dziećmi łazikowanie po Norwegii. Pierwsze wspólne wakacje, gdy Ulstein było naszą bazą wypadową. Wyprawa za wyprawą. Nogi otarte do krwi, ubłocone buty, jedzenie rokładane na kamieniach. I my rozłożeni na kamieniach, gdy sił brakło. Pierwsze wędkowanie. Jazda serpentynami na Trollstigen naszą wysłużoną audiczką i moje okrzyki na każdym zakręcie. I smród gumy z umęczonych hamowaniem opon.

I wrzos, którym ktoś kochany ozdobił swój kapelusz.


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(266) Mannen, czyli góra, co spędza z oczu sen

Foto www.nve.no


Gmina Rauma (Rauma kommune) leży w Møre og Romsdal. Jest ona co jakiś czas na ustach wielu Norwegów. A to za sprawą góry Mannen połozonej niecałe kilkanaście kilometrów na południe od Åndalsnes. Góra mierzy 1294 metry i jest jednym z kilku obiektów wysokiego ryzyka. To tu w nieokreślonej bliżej przyszłości dojdzie do wielkiego osuwiska, które porwie część tej góry zwaną Veslemannen. Szacuje się, że runie sto milionów metrów sześciennych kamieni. Spowoduje to wyłączenie z ruchu sporej części drogi E 136. Ale najwiekszym problemem jest jest fakt, że na terenie zagrożonym położone są domy i gospodarstwa rolne. Ruchy góry są od 2009 roku ścisle monitorowane. Kilka razy cała Norwegia obserwowała w napięciu całodniowe relacje spod góry, bo lawina miała nadejść tuż, tuż. W 2014 przesunięcie wzrastało o kilka centymetrów dziennie, a ostatnio, w październiku 2017 roku wynosiło 20 cm dziennie. Już była nadzieja, że góra w końcu runie, ale znów się wyciszyła, jakby swym bezruchem chciała dokuczyć zmęczonym tym spektaklem widzom. Próbowano pompować w szczeliny wodę pod duzym ciśnieniem. I to nie pomogło. Kilka razy ewakuowano mieszkańców zagrożonych terenów. Zastanawiam się, jak długo można życ w takim napięciu. Ewakuacja, gdy góra zaczyna pracować i powrót do domu, gdy sie uspokaja. Sprzedać domów nie mogą, bo kto to teraz kupi? A o odszkodowanie mogą się starac dopiero po katakliźmie.

Taki niezbyt optymistyczny wpis dzisiaj, w piątek trzynastego.

Miewamy czasem nad głową takie niewidoczne góry, na których runięcię czekamy. A odsuwanie w czasie lawiny tylko niepotrzebnie potęguje strach. Zatem co ma runąć, niech runie. A życie niech toczy sie dalej.

***

Pada, leje, zacina, po plecach smaga. Słońca ani widu, ani słychu. Wytaplałam się dziś w błocie.
Teraz spokojny wieczór w domu, a przed nami weekend!!!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa