Siedzę zatem i próbuję odpowiedzieć na te wszystkie pytania. Pisemnego egzaminu się nie boję, ale na ustnym nie ma czasu na przygotowanie i trzeba z biegu zacząć mówić. Mówić na temat. Przygotowuję się jak dziecko do egzaminu gimnazjalnego. Tylko zamiast motywów literackich rozpisuję sobie na karteczkach hasła i kojarzące się z nimi zagadnienia. Rysuję na kartkach słoneczka, w które wpisuję po kolei: ochrona zdrowia w Norwegii, kultura, literatura, tradycje rodzinne i narodowe, emigracja, imigracja, sport, spędzanie wolnego czasu, system edukacyjny, poszukiwanie pracy, równouprawnienie, wolność słowa i wyznania, prawo pracy, mass media...
Rośnie sterta fiszek ze słowami - kluczami. Siedzę tak już czwartą godzinę i odgrywam przedstawienie przed wyimaginowaną komisją.
W międzyczasie rozmawiam chwilę na czacie z Reniferowymi Dziećmi. Co chwila spoglądam za okno. Dla takich widoków mogę porównywać polski system edukacyjny z norweskim albo rozprawiać o różnym podejściu młodych Polaków i Norwegów do instytucji małżeństwa. Mogę nawet śpiewająco opowiadać o norweskim śnie, czyli ropie naftowej. Bo widok jest powalający.
Gdy zaczynałam naukę, słońce, nieco przymglone, ale jeszcze z wysoka zaglądało mi w okna. Przy ostatnim "egzaminacyjnym skeczu" niebo zrobiło się takie, jakim je lubię najbardziej. Teraz, gdy to piszę, zalotnie mruga do mnie Godøya. Jak się dorobię statywu, to pojawią się tu zdjęcia migotliwych świateł wysp. To jest dopiero widok!
Pozdrawiam!
Ha det bra!
Reniferowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz