(276) Romjul

Świąteczna gwiazdka od Uli

Romjul rozpoczyna się 27 grudnia (tu ten dzień nazywa się tredje juledag, czyli trzeci dzień świąt Bożego Narodzenia), kończy zaś w ostatnim dniu roku. Szkoły i uczelnie są zamknięte. Kto może, bierze urlop lub avspaseruje (czyli odbiera nadpracowane wcześniej godziny). A nawet jeśli idzie się do pracy, to dni wyglądają inaczej niż zwykle. Długie spotkania przy kawie i smakołykach, spokojne rozmowy, dzielenie sie opowieściami o rodzinnych świątecznych spotkaniach. Ci, którzy mają wolne, odwiedzają bliskich, wyjeżdżają na narty, do hytty albo po prostu siedzą w rozświetlonych choinkami i świecami domach, popijając gløgg i zajadając ciasto. Popularnym deserem jest riskrem med rødsaus czyli ugotowany na miękko ryż wymieszany z ubitą kremową śmietaną, polany musem z malin. Kiedyś popularny była zwyczaj å go julebukk. Był to odpowiednik naszej tradycji kolędników chodzących od domu do domu, śpiewających kolędy i obdarowywanych słodyczami.

Pracownicy norweskich szpitali nie mają więcej pracy w święta ani w romjula, tu nie oddaje sie babci czy dziadka na przechowanie do szpitala, bo samemu ma się zaplanowany wyjazd w góry. Jest to z pewnością wynik dobrego systemu opieki nad ludźmi starszymi w Norwegii. Tu osoby, które wymagają opieki i pomocy w codziennej egzystencji, mieszkają w specjalnie do tego przygotowanych placówkach. Tam organizuje sie im dzień tak, by nie było czasu na nudę. W każdej chwili może odwiedzać ich rodzina. Starsi ludzie zabiegają o to, by dostać sie do takiego domu opieki. I tu w Norwegii na święta rodziców się zabiera z takiego domu, a nie odsyła do szpitala.

Trwa romjul, każdego dnia trochę świętujemy, a dziś to nawet bardziej, bo okazja ku temu szczególna. Szkoda, że jubilata tu z nami nie ma. Posyłamy serdeczności za ocean!

I Wam, którzy tu zaglądacie, życzę, by rumjula trwała jak najdłużej.


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(275) Po świętach

Święta były dosyć chłodne i śnieżne. Spędziliśmy je bez dzieci. Towarzyszył nam wiernie nasz czworonóg. Dostało mu się trochę smacznych kąsków, co niestety odchorował. Taki jak on staruszek wymaga ścisłej diety i każde od niej odstępstwo może skończyć się niepotrzebnym cierpieniem. Starzeje się w szybkim tempie, a przez ostatnie tygodnie to wręcz błyskawicznie. Nie ma już siły na dłuższe spacery, bieganie za patykiem poszło w odstawkę, wybiera prostą drogę, kamienie obchodzi bokiem. Nawet mniej żebrze o jedzenie. Oduczył się swojej miny pod tytułem "Głodzą mnie! Od miesiąca nic nie jadłem!" Teraz jest to raczej "Jecie coś? To może i mnie jakiś kąsek wpadnie?" Ale juz bez tych dramatycznychh psich ochów i achów. Nasz psiak jest żywym, merdającym ogonem przykładem na to, jak szybko można z okazu zdrowia zamienić się w niedołężnego starca. Nam ku refleksji.

Dziś kolejny mroźny, słoneczny dzień. Co prawda słońce szybko chowa się za upudrowanymi śnieżnym puchem szczytami Sunnmorskich Alp, ale zawsze to choć troszkę nam rozświetli te nasze zmęczone ciemnością, deszczem i wiatrem twarze. Mamy swoją wydeptaną trasę tu na wyspie. Długi spacer po skrzypiącym pod butami śniegu, czerwone od mrozu policzki i to miłe zmęcznie, które sprawia, że zaraz po powrocie do domu umawiamy się na kolejny spacer. Jutro. A propos marznących nosów, to tu w Norwegii bardzo popularne jest stosowanie specjalnego kremu na takie mroźne dni, a szczególnie chroni się twarze dzieci, które na świeżym powietrzu spędzają dużą część dnia. Taki kuldekrem (kulde - zimno) kupuje się w aptece. Wróciliśmy do naszego ciepłego domu, odgrzaliśmy pierogi i barszcz i obejrzeliśmy kolejny odcinek Wallandera. Nie chcę dziś myśleć o zabitych w Syrii, o zaginionych w górach turystach, o cynicznych politykach, czy nieuczciwych pracodawcach. Mam teraz romjul, mam oddech od tego, co poza naszą wyspą, poza naszym ciepłym domem.
Chwilo, trwaj!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(274) Wigilijne rozmyślania

Wigilia 2017

Przy lepieniu uszek wspominałam czas, co już nie wróci... To nasza druga wigilia bez dzieci. Myślałam, że będzie trudniej. Dziękuję Opatrzności za wifi, skypa, messengera. Przytulić ich się nie da i tego nie zastąpi nadłuższa rozmowa. Ale bez tych rozmów to byłyby smutne święta.
Aura nas nie rozpieszcza. Nim zrobi się jasno, zdąży już się ściemnić. No i można by tak codziennie ponarzekać na pogodę. Ale życie weryfikuje nasze spojrzenie na tego typu problemy. Jak posłucham kogoś, kto uciekł z wojennego piekła, by odnaleźć tu w Norwegii pokój, spokój i wyciągnięte do pomocy ręce, to zaczynam wręcz złościć sie na swoje głupie czasem biadolenie, bo akurat wiatr mi donice na tarsie poprzestawiał.
Jest tyle powodów do radości:
- oczekujemy na wspaniałą nowinę zza oceanu (a nawet dwie),
- u mego boku najcierpliwszy wśród reniferów Renifer,
- mam dzieci, które chcą dzielić się ze mną obrazkami ze swego życia (wiem, że to nie cały obraz, ale ten teraz należy już tylko do Was, Kochani,
- mam niezwykle przyjazny i wpierający zespół w pracy (z takimi ludźmi można góry przenosić!),
- dni stają się dłuższe i dłuuuuższe,
- uszka tu i za oceanem się pięknie ulepiły,
- zapowiadany orkan do nas nie dotarł...

Niech ten kolejny rok będzie dla Was i dla nas łaskawy! Zdrowie, zdrowie, zdrowie i wifi, skype, messenger;)


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(273) Przedsmak świąt

Przyjechała dziś do nas T. Co roku piecze bożonarodzeniowe chlebki i rozwozi je przyjaciołom i znajomym. Wiem, że ma tyle spraw na głowie, jednak co roku myśli o obdarowaniu innych. To taki ciepły, pachnący przedsmak świąt.

Dobrych świąt, kochana T!
God jul, kjære T!

Dobrych świąt Wam, którzy tu zaglądacie!

Reniferowa

(272) Zajrzyj do pralki, zanim ją włączysz

Odzież wełniana jest niezwykle popularna w Norwegii. To nie tylko grube wełniane swetry, ale także bluzki, podkoszulki, bielizna i oczywiście skarpety. Z programu do prania wełny korzysta się tu bardzo często. W NRK opisano niewiarygodną historię mieszkającego w Oslo kota o imieniu Zero. Mruczek ułożył się wygodnie w pralce na stercie prania, a nieświadomy niczego właściciel włączył program do prania wełny. Kot przeżył, ratowano go dwa dni. Z czworonogów wolę zdecydowanie psy, ale ta histora nadal wywołuje u mnie dreszcz przerażenia.

Tutaj LINK do artykułu na NRK


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(271) Wszystkich Świętych w Norwegii

Wszystkich Świętych (Allehelgensdag) jest normalnym dniem pracy w Norwegii. Nie odwiedza się cmentarzy, nie pali świec. Być może zmieni się to z czasem, gdy na norweskich cmentarzach pojawi się więcej polskich grobów. Bo my, Polacy, choć bardzo solidni i pracowici, jesteśmy - jak inni - śmiertelni.

Moi nabliżsi wiedzą, że nie chcę mieć grobu. Moje prochy będą rozsypane nad fiordem. Nigdzie się na razie nie wybieram, ale wolę przy okazji święta o tym przypomnieć. A jak macie Kochani zapalić świeczkę, to zapalcie ją w domu. A do tego szklaneczka głogu z cynamonem i goździkami. W deszczowy, jesienny wieczór, jak znalazł.

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(270) Co z wynikami badań, czyli los pacjenta w Norwegii

Jesli fastlege (lekarz pierwszego kontaktu) lub specjalista skieruje cię na badanie, to nie licz na to, że wynik tego badania otrzymasz do ręki. Tutaj funkcjonuje to tak, że rezultaty przesyłana są do lekarza kierującego. Jeśli lekarz po zapoznaniu się z wynikami uzna, że sprawa jest pilna, czyli coś jest nie tak, jak być powinno, to zaprosi cię na wizytę listem lub telefonicznie. Jeśli wyniki są w opinii lekarza dobre, to powiadomi cię listem lub sms-em, że wszystko jest ok.
Albo nie powiadomi wcale... I wtedy zmagasz się z niepewnością, czy na pewno wszystko jest w porządku, czy oby ktoś o tobie nie zapomniał.
Troche tęsknię za samodzielnym odbieraniem wyników. Bo nie ma ludzi, w tym lekarzy, nieomylnych.

Być może w innych częściach Norwegii funkcjonuje to inaczej, Jesli tak, dajcie, proszę, znać.

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(269) Godøya

Z okien widzimy między innymi wyspę Godøya. Wyspę tę łączą z resztą gminy dwa tunele. Wkrótce rozpocznie się ich remont. Na ten czas uruchomiona będzie przeprawa promowa, Jeśli będziemy chcieli wybrać się na plażę w Alnes, trzeba będzie przeprawić się promem. Liczni turyści cruiserów, które zatrzymują się w Ålesund też będą musieli do wyspy dopłynąć promem. Moje koleżanki z pracy z jednej strony cieszą się na pięknie wyremontowane tunele, a z drugiej ubolewają, bo wiadomo, jak to z promem bywa. Wiatr mocniej powieje i prom odwołany. Mamy nadzieję, że remont potrwa krótko.
Zatem niedługo będziemy wypatrywać białej sylwetki promu sunącej między naszymi wyspami.


***

Cały weekend w domu. Sił brakło na długie spacery, za to było wylegiwanie się na tarasie. Przed nami ostatni tydzień października. I ponoć ostatnie dwa bezdeszczowe dni. Potem chmury, deszcz i wiatr. Dopiero tu w Norwegii zrozumiałam, jakim dobrodziejstwem jest słońce. Dobrze, że choć za oceanem słonecznie. Buzie do słońca, Kochani!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(268) Jabłka, jabłuszka

W Polsce lato zaczynało sie od papierówek. A potem słodkie malinówki, kwaśnawe kosztele, żółte renety i goldeny. Jak tato stawiał w chłodnej sypialni skrzynkę malinówek, to pachniało na cały dom. I tornister jabłkiem pachniał. I czasem rękawiczka, do której się jabłko włożyło, by się w drodze do szkoły nie obiło. Ach polskie jabłka, malinowy smak dzieciństwa!
Pamiętam, jak Renifer po raz pierwszy opowiedział mi o norweskich jabłkach, a było to z dziesięć lat temu, a może i dawniej, to trochę się zdziwiłam. Czyżby jakieś jabłka mogły dorównać polskim? A kilka lat później sama się przekonałam, że owszem, jabłka z krainy fiordów są nie tylko dobre, one są wyśmienite! Problem w tym, że sezon na nie jest krótki, bo trwa od września do grudnia. A niektóre gatunki, jak na przykład discsovery, są dostępne tylko przez dwa miesiące.
Ale nie narzekam, bo moimi faworytami są jabłka gravenstein, a te można kupować aż do grudnia.

A jak się kupi gravenstain, które rosły w Hardanger, to to dopiero jest rarytas!



Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(267) Wrzosy

We wrześniu rozpoczął się sezon polowania na jelenie. Mąż koleżanki jest myśliwym, a jej kilkuletni syn wie, jakie hobby ma tata. Mały dowiedział się, że jelenie odżywiają się między innymi wrzosem. No to wyharatał z ogródka przydomowego cały wrzos i przetransportował go na skraj pobliskiego lasu. I czekał na jelenia. Koleżanka, gdy zobaczyła przeorany ogródek nie wiedziała, czy się złościć, czy chwalić małego za pomysłowość.
A ja, ilekroć patrzę na wrzos, wspominam nasze z dziećmi łazikowanie po Norwegii. Pierwsze wspólne wakacje, gdy Ulstein było naszą bazą wypadową. Wyprawa za wyprawą. Nogi otarte do krwi, ubłocone buty, jedzenie rokładane na kamieniach. I my rozłożeni na kamieniach, gdy sił brakło. Pierwsze wędkowanie. Jazda serpentynami na Trollstigen naszą wysłużoną audiczką i moje okrzyki na każdym zakręcie. I smród gumy z umęczonych hamowaniem opon.

I wrzos, którym ktoś kochany ozdobił swój kapelusz.


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(266) Mannen, czyli góra, co spędza z oczu sen

Foto www.nve.no


Gmina Rauma (Rauma kommune) leży w Møre og Romsdal. Jest ona co jakiś czas na ustach wielu Norwegów. A to za sprawą góry Mannen połozonej niecałe kilkanaście kilometrów na południe od Åndalsnes. Góra mierzy 1294 metry i jest jednym z kilku obiektów wysokiego ryzyka. To tu w nieokreślonej bliżej przyszłości dojdzie do wielkiego osuwiska, które porwie część tej góry zwaną Veslemannen. Szacuje się, że runie sto milionów metrów sześciennych kamieni. Spowoduje to wyłączenie z ruchu sporej części drogi E 136. Ale najwiekszym problemem jest jest fakt, że na terenie zagrożonym położone są domy i gospodarstwa rolne. Ruchy góry są od 2009 roku ścisle monitorowane. Kilka razy cała Norwegia obserwowała w napięciu całodniowe relacje spod góry, bo lawina miała nadejść tuż, tuż. W 2014 przesunięcie wzrastało o kilka centymetrów dziennie, a ostatnio, w październiku 2017 roku wynosiło 20 cm dziennie. Już była nadzieja, że góra w końcu runie, ale znów się wyciszyła, jakby swym bezruchem chciała dokuczyć zmęczonym tym spektaklem widzom. Próbowano pompować w szczeliny wodę pod duzym ciśnieniem. I to nie pomogło. Kilka razy ewakuowano mieszkańców zagrożonych terenów. Zastanawiam się, jak długo można życ w takim napięciu. Ewakuacja, gdy góra zaczyna pracować i powrót do domu, gdy sie uspokaja. Sprzedać domów nie mogą, bo kto to teraz kupi? A o odszkodowanie mogą się starac dopiero po katakliźmie.

Taki niezbyt optymistyczny wpis dzisiaj, w piątek trzynastego.

Miewamy czasem nad głową takie niewidoczne góry, na których runięcię czekamy. A odsuwanie w czasie lawiny tylko niepotrzebnie potęguje strach. Zatem co ma runąć, niech runie. A życie niech toczy sie dalej.

***

Pada, leje, zacina, po plecach smaga. Słońca ani widu, ani słychu. Wytaplałam się dziś w błocie.
Teraz spokojny wieczór w domu, a przed nami weekend!!!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(265) Dobry dzień

Poranek na tarasie


Działam na baterie. Słoneczne.

Dziękować tylko Opatrzności za tak piękny, pełen słońca finisz wrzesnia. Chłodny poranek, krótka chwilka na tarasie przed wyjściem do pracy i niebo, które od rana zdawało się mówić: Szukać cienia dziś będziesz, oj będziesz.

Z leżącej nieopodal stoczni w Kleven dotarła dobra wiadomość. Znany norweski przedsiębiorca, potentat hotelowy Petter Stordalen zdecydował się zainwestować w tę firmę. Była ona w niezłych tarapatach. Doszło do tego, że pracownicy, chcąc ratować upadającą stocznię, udzielili jej pożyczki. Ale gdyby nie pomoc Stordala, kiepsko mogło się to wszystko zakończyć.
W ubiegłym tygodniu ogłoszono bankructwo firmy Moods of Norway. Jakoś trudno uwierzyć, że kończy się historia odważnych chłopców ze Strynu, twórców lubianej odzieżowej marki, której symbolem był różowy traktor. Marzę nieśmiało, że nagle znajdzie się i tu jakiś wybawca.

NTB (Norsk Telegrambyrå) czyli centralna agencja informacyjna zaliczyła dziś nie lada wpadkę. Około południa obwieściła bowiem, że zmarł król Norwegii Harald V. Po kilku minutach poinformowano, że... nastąpiła pomyłka. Króla Haralda darzę ogromnym szacunkiem i chciałabym, by kolejna informacja o Jego śmierci okazała się także pomyłką.

***

No i jeszcze coś, co sprawiło, że dzień był naprawdę dobry. Nasze dzieci mają dziś jubileusz. Świętują daleko od nas, ale ja mam to szczęście, że już wkrótce będę mogła się do nich przytulić.




Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(264) Cruisery w Ålesund

Sunnmørsposten opublikowało dzis listę cruiserów, które zapowiedziały swą wizytę w Ålesund w 2018 roku. Będzie ich 176.

LINK do listy TUTAJ.


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(263) Emigranckie dylematy

11 września odbędą się w Norwegii wybory parlamanterne (Stortingsvalget). Oddać głoś może wyłącznie osoba legitymująca się obywatelstwem norweskim. My, choć dawno osiedliliśmy się pod norweskim niebem i czujemy, że wyspa to nasz kawałek ziemi, prawa głosu nie mamy. Mogliśmy za to głosować w wyborach gminnych (Kommunvalget), bo wystarczy być zameldowanym w Norwegii przez trzy lata, by mieć taką możliwość. I oczywiście głosowaliśmy.
Aby otrzymać norweskie obywatelstwo, należy mieszkać w Norwegii co najmniej siedem lat i mieć udokumentowaną znajomość języka norweskiego. Jest jeszcze jeden warunek. Należy zrzec się własnego obywatelstwa. Bo Norwegia jest jedynym skandynawskim krajem, który nie umożliwia posiadania podwójnego obywatelstwa.
I tu dochodzi do klasycznego starcia serca z rozsądkiem.
Rozsądek podpowiada racjonalnie, że gdybym zrzekła się obywatelstwa polskiego, nadal byłabym Polką, czyli osobą narodowości polskiej. I przyjęcie norweskiego obywatelstwa nigdy tego nie zmieni. A obywatelką norweską czuję się od dawna. Tu kupiliśmy swój własny dach nad głową, tu pracujemy, płacimy podatki. Ale serce oburza się na rozsądek. Bo jak można w ogóle mieć jakieś wątpliwości w tej sprawie! Toż to byłaby zdrada!
I co robić?

Być może los podsunie inne rozwiązanie. W sieci pojawiła się strona o zobowązującej nazwie Kan du love? (Czy możesz obiecać?). Można tu zadac pytanie w ważnej dla nas sprawie, a politycy reprezentujący rózne partie odpowiadają, podpisując się imieniem i nazwiskiem. Skorzystałam z możliwości. Zapytałam o to, czy mogę oczekiwać, że Norwegia umożliwi posiadanie podwójnego obywatelstwa. I mi odpowiedzieli. Jeśli politycy nie mijają się z prawdą, to będzie po problemie. Oby jak najszybciej. Bo w tych wyborach głosowac nie mogę, ale w następnych bardzo bym chciała.

Tu LINK do strony Kan du love?


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(262) Moldejazz 2017 za nami

Moldejazz no niemal najstarszy europejski festiwal jazzowy. Starszy od niego jest tylko nasz polski Jazz Jamboree.
Od 1961 zjeżdżają latem do Molde muzycy jazzowi z całego świata. Uchodzi on za najważniejsze jazzowe święto Norwegii. Gwiazd może mu z pewnością pozazdrościć festiwal jazzowy organizowany w Oslo. Największymi gwiazdami tegorocznego festiwalu Moldejazz byli Herbie Hancock i Pat Metheny. W tym roku spędzilismy w Molde dwa dni. Pogoda dopisała. Wyjazd zdecydowanie udany! Molde to klimatyczne miasto z centrum położonym malowniczo na fiordem Moldefjorden. Gdy płyniesz do Molde promem z Vestnes, mijasz całą południową stornę miasta z górującym nad innymi budynkami hotelem Scandic Seilet. Z daleka wygląda on faktycznie jak wielki żagiel (norw. seil, seilet - żagiel). A po drugiej stronie fiordu majestatyczne Alpy Romsdalskie (Romsdalsalpene). Nie wszystkim mieszkańcom podobał sie pomysł wybudowania takiego kolosalnego hotelu, jednak okazało sie, że z czasem stał sie on jedną z większych atrakcji miasta. Z hotelem sąsiaduje Bjørnsonshuset - centrum kulturalne miasta z dużą salą koncertową. To tu odbył się koncert Pata, na którym bylismy w piątek.
Każdy dzień festiwalu otwiera parada, a potem na festiwalowych gości czekają koncerty odbywające się w kilku lokalizacjach. Idąc od przystani promu wystarczy wejść na ulicę Storgata i stąd mijać kolejno wszystkie kolejne miejsca, w którch odbywają się koncerty. Droga jest zamknięta dla ruchu samochodowego. Mnóstwo kafejek, restauracji kusi zapachami. Po drodze kilka punktów oferujących bilety na koncerty i festiwalowe koszulki. I kwiaty, mnóstwo kwiatów. My na miejsce odpoczynku wybraliśmy niewielki park położony w pobliżu posterunku policji. Tu było pusto, zacisznie, no i Renifer mógł się schować przed słońcem. Bo dla niego 25 stopni to upał nie do zniesienia:) Budynek posterunku rozbawił nas. A raczej napis na nim. Czcionka, której użyto przypomina mi tę, którą stosowaliśmy w szkole, drukując dyplomy.

Z wszystkich zespołów, których słuchaliśmy, największe wrażenie (poza Patem, oczywiście!), zrobił na mnie Nattmaskin, a zwłaszcza Pål Austnes na saksofonie.

Festiwal trwał sześć dni. Dla nas tylko dwa dni, ale pewnie w przyszłym roku zafundujemy sobie dłuższy podbyt w Molde.
Mamy takie stare zdjęcie. Renifer i ja pod plakatem z koncertu Pata w 1985 roku w Hali Ludowej. To zdjęcie wisiało na szafie w akademiku Renifera. Do Wrocławia Pat wrócił po 31 latach, by w 2016 roku zagrać znów w Hali, którą wiatr historii przemianował na Halę Stulecia. A za kilka miesięcy, w listopadzie zagra ponownie we Wrocławiu, tym razem w Narodowym Forum Muzyki. Może będziemy tam i my, kto wie?

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(261) Pat Metheny na Moldejazz 2017

Pat Metheny & Trondheim Jazzorkester, Molde 21.07.2017
Foto: Thomas Rasmus Skaug, "Romsdals Budstikke"


Pat Metheny na scenie, a my w czwartym rzędzie. Bilety kupiliśmy w styczniu i przez te pół roku cieszyliśmy się na TEN koncert. Pat Metheny zagrał na Moldejazz 2017 trzy koncerty, wszystkie z norweskimi muzykami. W ostatnim z nich towarzyszyła mu Trondheim Jazzorkester (Trondheim Jazz Orchestra). W trakcie fetiwalu Modejazz byliśmy na koncertach kilku innych wykonawców, ale ten dzisiejszy przyćmił wszystkie pozostałe.
Po raz pierwszy Pat odwiedził Molde w 1974 roku jako nieznany dziewiętnastolatek, by potem wracać tu kilkakrotnie jako jeden z najwiekszych wirtuozów gitary. Jest chyba w nim coś ze skandynawskiego ducha i spokojne, pieknie położone Molde to idealnie pasujące do niego miejse. Bo w natłoku wspólczesnych gwiazd pozujących do zdjęć na ściankach Pat Metheny jest perłą, która nie potrzebuje tandetnej oprawy.
T -shirt w paski, burza włosów na głowie, gitara i łagodny usmiech. I w tej skromności ukryty geniusz.

Słów brakuje, by podsumować ten dzisiejszy koncert.
Powiedzieć Pat, you made my day! byłoby za mało.
Mówię zatem Pat, you made my year!


Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(260) Ptasia naiwność

Mamy sąsiadów w słusznym, a nawet bardzo słusznym wieku. Nasz pies bywa rozpieszczany przez nich suszoną rybą. Gdy potem leży przy sofie i przez sen wydaje dziwne dźwięki, domyślam się, że w śnie wzdycha do tej rybki, co ją właśnie zjadł. Sąsiedzi fundują też czasem ucztę mewom. Resztki ryby z obiadu i mewy w siódmym niebie. Zdarza się to coraz rzadziej. A mewy, zdezorientowane, zaglądają do nich niemal codziennie. Taka mewia naiwność i wiara w to, że to, co jest, będzie zawsze.

***

Ponoć w Europie obrączkuje się co roku około 3,8 miliona ptaków. Jeśli uda ci się odczytać oznaczenie na obrączce możesz to zgłosić i tym sposobem przyczynisz się do tworzenia bazy zawierającej między innymi informacje o migracjach ptaków i długości ich życia.
W Norwegii zaobrączkowane ptaki można zgłaszać tutaj: http://www.ringmerking.no/cr/

***

Kończy się ciepły, słoneczny dzień. Niemal cały spędziłam na tarasie. Słońce i książka. Złapałam, ile się dało. Bo od jutra o słońcu możemy tylko pomarzyć. Gdy przed laty uczyłam sie języka norweskiego w Polsce, mój nauczyciel opowiadał, że Norwegowie codziennie, a nawet kilka razy dziennie sprawdzają prognozę pogody. Uśmiechałam sie tylko na te jego słowa, bo trudno było jakoś dać temu wiarę. Jak zwykle życie dokonało weryfikacji, bo w tym, co mówił, nie było nawet odrobinę przesady!



Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(259) Chętnie sprowadzę

Właśnie przeczytałam, że Norwegia importuje coraz więcej towarów z zagranicy.

Jak na razie, to mamy w tym roku lato tylko w kalendarzu. Po cudnym, ciepłym maju nastała jesień. Temperatury oscylują w okolicy 10 - 12 stopni. Sunnmørskie Alpy często spowite mgłą. "Smutny deszczyk sobie mży" - że zacytuję mistrza.
To ja chętnie sprowadzę słońce i ciepło. Może być z zagranicy. I wszelkie należne podatki uczciwie uiszczę.

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa

(258) Cruisery gromadnie ku Ålesund

MEIN SCHIFF 4 na Valderhaugfjorden, 28.06.2017

Sezon na cruisery w pełni. Codziennie pojawiają na naszym fiordzie czyli Valderhaugfjorden. Płyną powoli w stronę Ålesund, a turyści zalegają na wypełnionych po brzegi pokładach. Zwiedzanie Ålesund może być nieco utrudnione, bo okazało sie, że po drodze wiodącej na Akslę nie mogą poruszać się autobusy. Te, które wjeżdżają na Akslę, robią to nielegalnie. Tłumy zagranicznych gości walą schodami ku położenemu na Aksli punktowi widokowemu. Ten punkt nazywa się Fjellstua i teraz, gdy sezon rozkręca sie na dobre, roi się na nim od turystów. Od tego roku wprowadzono opłatę za możliwość wejścia na Fjellstuę. Dziesięć koron i możesz zrobić sobie zdjęcie w miejscu, które jest nie tylko wizytówką Ålesund, ale i całej Norwegii. Nie wszyscy jednak turyści są w takiej formie, by pokonać 418 schodów w drodzę na Akslę. A jeśli pozbawi sie ich możliwości wjechania tam autobusem, to stracą też szansę na spojrzenie na to piękne miasto z lotu ptaka. Powstał pomysł, by zbudować windę, którą będzie można dostać się na górę. W dzisiejszym Sunnmørsposten piszą o zawiedzionym zagranicznym turyście, który twierdzi, że miasto nie jest przygotowana do przyjęcia turystów poruszających się na wózkach inwalidzkich. Ten sam turysta odwiedził wiele miejsc w Skandynawii i w porównaniu z nimi Ålesund wypadło bledziutko.
Oby udało się wszystko uporządkować. Niech o Ålesund znów mówi się tylko dobrze, niech znów będzie perłą zachodniego wybrzeża.

MEIN SCHIFF 4 na Valderhaugfjorden, 28.06.2017 (długość 293,2 m)

MEIN SCHIFF 4 na Valderhaugfjorden, 28.06.2017 (długość 293,2 m)

VIKING STAR na Valderhaugfjorden, 28.06.2017 (długość 228,2 m)

VIKING STAR na Valderhaugfjorden, 28.06.2017 (długość 228,2 m)

Dokładniejsze informacje o przepływających koło nas statkach znajdujemy w witrynie https://www.marinetraffic.com
Wystarczy znaleźć nasz fiord i kliknąć w miniaturkę znajdującej się na nim jednostki. Tak czasem sprawdzamy nazwę statku, gdy typowo norweska pogoda zakłoca nam nieco ostrość widzenia;)

***

Dzisiaj w wieku 56 lat zmarł Michael Nyqvist, szwedzki aktor znany z genialnej roli w trylogii "Millennium". Aktywny zawodowo do końca. O chorobie wiedzieli tylko najbliżsi. W ubiegłym roku gościł go w swoim talk-show Fredrik Skavlan. W pamięć zapadły mi szczególnie słowa Nyqvista o dzieciach. Powiedział wtedy, że latami trwają przygotowania do momentu, gdy dzieci opuszczą dom. Przygotowują się dzieci i przygotowujemy się my. I my - rodzice - nigdy nie jesteśmy na to gotowi. Jakież to prawdziwe.

Trudno uwierzyć, że Go już nie ma.

***

Muszę ostatnio intensywniej korzystać z norweskiej słuzby zdrowia. Jak już się wszystko unormuje, w co staram się wierzyć, to chyba tu o tym napiszę.
Niech słońce będzie z Wami!!!

Pozdrawiam, ha det bra!
Reniferowa